1ste week Down under

Lieve vrienden,

Mijn eerste week  hier zit er al op.. Het was een nogal woelige week vol aanpassingen maar het begint stilaan te wennen.. Na aankomst is het weer omgeslaan naar ‘’slecht’’ wat wel een klein probleem is want het is  freeeezing en ons Fieke heeft natuurlijk  niks warms bij buiten 1 trui!
Het feit dat ik in de kelder woon maakt het er niet bepaald warmer op..
Enfin hopende dat dat snel beteren zal probeer ik zo actief mogelijk te blijven om de jetlag te overwinnen..
Buiten de weersomstandigheden zijn alle mensen hier in de omgeving en ook de familie tot nu toe erg vriendelijk.. Gaetane is Franse en Andrew is een rasechte Australiër.. Anaïs lijkt een  geweldige baby ..ze zijn hier allemaal heel easy going (soms iets te als je het mij vraagt) en het motto is ‘living in Australia is easy’ .. ik heb soms echt het gevoel dat ik in ‘neighbours’ terecht gekomen ben..
 

Gisteren heb ik mijn eerste kleine tripje gedaan uit Otford naar de Big city..
Na een wandelingetje (al voeten stampend zo hard als ik kon (jaagt normaal gezien de slangen weg)) van 5 minuutjes door ‘the forest’ ben ik al in Otford station dat ocharm maar 1 spoortje heeft.
Niet veel later stap  ik op de trein naar Sydney waar ik aan Townhall  (het enige dat ik voorlopig kan terugvinden) heb afgesproken met Tine die hier ondertussen al 2 jaar is maar helaas zaterdag moet vertrekken back to Tongeren city.. 
Toen ik uit de trein stapte moest ik nog een tiental minuutjes wachten op Tine en omdat t zo koud was ging ik de eerste de beste winkel binnen om warm te blijven.. Ik ging even rondsnuiten en kwam tot de zeeer pijnlijke conclusie dat Tine absoluut overschot van gelijk had toen ze me  zei best niet te veel kleren mee te nemen omdat de kleren hier veel leuker en mooier waren. Ik zag opslag al van alles dat ik kopen wou … Thuis had ik gezworen mijn geld te gaan sparen voor activiteiten en leuke tripjes te doen maar dat idee was gelijk uit mijn hoofd en ik was al aan het nadenken over het 2^e jobje dat ik hier heel waarschijnlijk zou nodig hebben..

 
Wijselijk besloot ik de warme winkels te verlaten voor ik al iets meehad en ging naar de trappen van Town hall om Tine te zoeken... Superhandig om met haar mijn eerste Sydney wandeling te doen want zij kent de grote stad  natuurlijk op haar duimpje.. Na een prachtige wandeling door de belangrijkste winkelstraat en langs  Circular Quay gingen we een kijkje nemen in The Rocks ..het oudere stadsgedeelte van Sydney waar op Zaterdag superrrleuke marktjes zijn…

Als je verder wandelt langs  toch wel de twee bekendste  iconen van Sydney The opera house & Harbour bridge ervaar je een gevoel van ongekende vrijheid.. Dit wauw gevoel werd enkel groter toen we langs de Botanische tuinen terugwandelden.. Een prachtig park in het midden van Sydney waar je in tegenstelling tot België vrij over het gras mag lopen en picknicken waar je maar wilt en ondertussen kan je de prachtige bloemen en exotische bomen bewonderen met in de verte het uitzicht over The opera House..
Voor Lunch gingen we verder naar Darlinghurst het meer urban gedeelte van de stad .. een paar bruisende straten vol bars en foodcorners waar al Sydney’s jong, trendy & very fashionable volk bij elkaar komt.

Na heel wat tips en info van lovely Tine is het tijd om terug te gaan aangezien ik een rijles gepland had met Andrew voor het donker werd. Nog maar net uit de trein pikt Andrew me op voor de ongenadelijke rijles.. een beetje zenuwachtig kruip ik achter het stuur.. Na al zolang automaatje te rijden terug schakelen en dan nog met links oh help als dat maar goed komt! Onze straat is dan ook nog eens superrrrsmal met  hellingen aan weerszijde waardoor t benauwde zweet me uitbreekt als ik moet vertrekken al op een berg van ik kan niet meer !

Andrew hield (ongetwijfeld even zenuwachtig als ikzelf) de handrem klaar… maar nee  dat was niet nodig… ik gaf ongeveer zoveel gas dat heel ‘t dorp me hoorde vertrekken maar ik was tenminste niet achteruit gebold J
Okéé.. eens ‘on the road’ zijn het nogal bizarre speedlimits die gelukkig maar gaan van 40 naar 50 en van 50 naar 60 en soms, maar eerder zelden naar 80.. Andrew zegt dat ik nooit hoger moet gaan dan 3^e en ik kijk hem n beetje raar aan maar algauw merk ik dat hij inderdaad gelijk heeft… tis hier zo heuvel (bijna bergachtig ) dat je inderdaad niet hoger hoeft te  gaan..
Dan komt het ronde punt dat verschrikkelijk bizar is maar  door constant tegen mezelf te zeggen Links-links-links-links :D lukt het wel alleen trekt Andrew angstvallig aan mijn stuur wanneer ik bijna een straat inrij op het rechter rijvak…  Ik zie de tegenligger verschiet en krijs even waarna ik me ongeveer 10 x verontschuldig  .. hierna doet hij voorzichtig zijn gordel aan maar blijft zeggen “you are doing great Sowwfie” :D niet veel later zijn we gelukkig terug veilig in Otford..
Oef we hebben het overleefd.. De oprit is zo stijl dat hij ze eerst niet aan mij wil overlaten maar plots bedenkt hij zich en zegt  “naah give it a try”  en voila ik ga er dan ook volledig voor volle gaas naar boven en Sowfie is geparkeerd..
Toch hoop ik dat ik niet snel met Anaïs moet rijden want dat komt a-b-s-o-l-u-u-t niet goed!

Na mijn rijles van vandaag had ik nog even tijd  om stoom af te laten en te relaxen na die ongelofelijk stressvolle ervaring … ik had eerder al gezegd dat ik graag eens wou gaan wandelen en foto’s maken om ‘the village’ wat te verkennen.. Andrew had me de weg naar een prachtig uitzichtpunt snel uitgelegd in de auto en vertelde me dat dat maar een 15 minuutjes wandelen was en helemaal niet stijl.. Dus daar ging ik.. ‘hiking to bald hill’ met mijn camera in de aanslag..
Op een gegeven moment  kom ik aan de lokale brandweer en ik herinnerde me dat Andrew zei turn… blablabla at the firestation maar hoezeer ik het hem ook nog  hoorde zeggen kon ik me niet meer herinneren of het nu links of rechts was..
Ik besloot rechts te gaan omdat dit me het meest bekend voorkwam.. er begon een fikse helling en na zo n 5-tal minuten brak het zweet mij al serieus uit.. na 10 minuten moest ik stoppen voor  een recup momentje  en ik dacht amaiiii niet stijl? Wat is in hemelsnaam dan wel stijl?
Er kwamen een paar auto’s voorbij die zwaaiden en toeterden dus ik wou niet de indruk geven dat ik als onnozele toerist niet meer kon dus ik stapte ijverig verder en was ervan overtuigd na de volgende helling bald hill en het ongelofelijk prachtige uitzicht waar iedereen down town over sprak wel zou tevoorschijn komen..

Na nog ongeveer 2 of 3 hellingen waarbij ik dit dacht was ik helemaal doorweekt en ik kon wel raden dat ik er gelijk een tomaat moest uitzien.. maar ijverig ging ik verder denkende dat t wel echt de moeite moest zijn als iedereen van deze ‘hike’ zoveel hield..
Na nog  3 hellingen ( zo gaat het goed zo gaat het beter.. nog ene kilometer…) was ik echt pompaf en ik  had natuurlijk geen drinkbus mee voor een 15 min hike .. ik begon te twijfelen of ik zou terugdraaien maar dan was al deze moeite voor niks en dat kon ik niet aanzien dus ijverig stapte ik door … de zon verdween achter de bomen en toen kreeg ik een licht paniekske want binnen 30 minuten zou het donker zijn ..dus ik zette nog een vitesse’ke sneller in en wandelde door tot ik op de top kwam en het volgende dorp  herkende.. Okee ik was dus officieel heeel verkeerd gelopen!!!!!!!
(ergens opgelucht want anders had ik anderhalf uur gedaan over de 15 min hike) ..
Aan de overkant liep een wat oudere man die duidelijk ook aan het wandelen was (veel meer wandelachtig gekleed dan ik op men sletskes)  Ik wist dat ik moest terugdraaien dus stak een beetje idioot over en ging achter hem wandelen.. Gelukkig stopte hij en zei vriendelijk  “ hi there, brave one going for a strong hike?” waarop ik zei ” I’m looking for bald hill but I think I went wrong ” waarop de man in lachen uitbarsten en zei “ poor  thing you just arrived in Helensburg” …na wat gepalaver bleek het een van onze geburen te zijn en de papa van Louise & Kurt die ik gisteren had ontmoet…hij wou graag mee terugwandelen en ik was meer dan blij met wat gezelschap.. gelukkig kende hij zowat iedereen die passeerde en hadden we dadelijk een lift terug naar beneden.
Na nog wat nuttige tips over de toch wel dodelijke slangen en spinnen en wat best te doen als ik eentje tegenkom (een van zijn andere geburen is namelijk vorige week nog  gebeten door the funnel web.. de meest gevreesde spin van Down under) namen we afscheid.. wat een vriendelijke man.. hij verzekerde me nog bij het uitwuiven dat met de autorijden hier gevaarlijker is dan de spinnen en slangen dus dat alles normaalgezien goed komt..

Na deze serieuze work out mag ik neerploffen voor een weer heerlijke Franse maaltijd…

Cheers x