Another Story

In tussentijd is er niet veel speciaals uit de bus gekomen maar om jullie toch wat op de hoogte te houden zal ik even vertellen hoe mijn week eruit zag..
Maandag dinsdag en woensdag waren mijn eerste officiële werkdagen met Anaïs alleen.. De eerste dag was vreselijk en ze huilde superveel.. Waarschijnlijk was de aanpassing voor haar even groot als voor mij..
Niet te onderschatten zo een non-stop huilende baby.. ik was ook wel gestresseerd met alle mogelijke rampscenario’s in mijn hoofd.. (how-to-handle-a-3m-old-baby)…
Ik was helemaal kapot na deze dag vol wenen-pipi/kaka en overgeven en was het mij al zwaar aan het beklagen dat ik voor dit soort werk gekozen had misschien was ik dan toch baby-foob?
Nee hoor de 2de dag ging al een pak beter en tot nu toe is het een erg gelukkige kindje ze huilt eigenlijk enkel hysterisch  als ze echt echt honger heeft.. voor de rest lacht ze constant.. echt een kleine clown..
Mijn Franse kennis is daarentegen nog niet echt spectaculair verbeterd aangezien je het tegen zo’n kleine spruit enkel over  “chouchou- manger-dormir & Jouer” kan hebben.

Na deze drie toch wel turbulente eerste dagen was het voor mij eindelijk weekend waar ik toch wel naar uitkeek.. Donderdag had ik geen plannen dus besloot ik nog maar eens opzoek te gaan naar Bald Hill ervan overtuigd dat ik hem dit keer wel zou vinden..
Ik stond op en trok mn sportschoentjes aan maar net toen ik vertrekken wou werd er op mijn raam geklopt..
Er stond een grote man voor de deur met een of andere machine bij zich.. Hij vertelde me dat hij van de ‘Pest Control’ was en blijkbaar gaan ze hier elk jaar elk huis na op insecten en ander gevaarte.. Ik dacht “Yes die komt mij verlossen en beschermen van die Australische monsters..”
Toen hij binnenkwam zei hij dadelijk  “wow It’s chilly down here..” ik knikte een beetje weemoedig en zei “yes kinda freezing actually.. “ waarop hij iets mopelde in de aard van amai dat zou niks voor mij zijn .. (Halloooo wat moet ik dan zeggen mevrouw-ik-slaap-dagelijks-met een warmwaterkruik!)
Enfin ik was blij dat hij het zei en dat het dus niet aan mij lag zoals de familie waarschijnlijk keer op keer denkt als ze mij boven zien verschijnen met mn 5 laagjes kleren aan..
 

Ik vertelde de man dat ik ook wel een nogal panische angst had voor spinnen en dat ik er gelukkig nog altijd geen was tegengekomen.. Hij keek eens naar boven in de garage en wees naar het plafond en zei “There are probably heeps of them in here”
Ja lap daar zakte de moed me helemaal in de schoenen.. Al relativerend maar toch onzeker vroeg ik “but the dangerous ones won’t come inside?” Waarop hij zei “No only when it has been raining a lot & just be carefull with the leafs in the garden” Euhmmmm fijn om weten als onze tuin uit niks anders bestaat als hoopjes blaren.. en het de laatste dagen niks anders gedaan heeft dan geregend!
Ze zijn hier van ‘de niks opruimen trend’ dus zeker ook niet de blaren.. Al heb ik Gaetane al meermaals horen zeggen ‘We moeten dringend de blaren wegdoen dat brengt slangen  en ongedierte met zich mee’( JA, leukkkkk.. Moet ik echt nie wetennnn!!)
Ik vertelde hem dat ik ook nooit het verschil zou zien tussen een huntsman (grote harige maar onschuldige huisspin) en de Funnel web (meest gevaarlijke spin ooit maar ziet er net hetzelfde uit) …Waarop hij zei dat dat niet zo erg was dat ik er gewoon zeker een foto van moest hebben als ik gebeten werd…
Ik staarde hem aan en dacht tuuuurlijk… als ik ontwaak uit mnne schoktoestand zal ik er zeker aan denken ffkes een foto’ke te pakken van  beestje lief..
Maar toch goed om weten eigenlijk want enkel zo weten ze welk antigif je moet krijgen…Enfin na dit super onprettig gesprek vroeg ik met een puppy face  aan de Pestbestrijder of hij iets kon doen om t wat meer spinvrij te maken.. hij haalde zn spuitbusding naar binnen en heeft zowat mn hele kelder inclusief mijn kamer en douche volgespoten met een of ander product.. hij verzekerde me dat elke spin of insect die over deze rand liep zou sterven.. en dat het 12 maand blijft.. (Lijkt me nogal straf  eerlijk gezegd)
Ook fijn dan dat zulk giftig spul nu all over mijn leefruimte hangt.. Maar goed als de beesten buiten blijven ben ik al ver content..
Na zijn bezoek was ik in plaats van gekalmeerd nog meer opgejaagd over insecten.. Maar nuchter bekeken overdreef hij allicht om zijn product beter te verkopen..
 

Dus om niet in die dramatische sfeer te blijven hangen vertrok ik dan een frisse neus halen op Bald hill.. Na een stevig tredje bergop van ongeveer 20 minuutjes was ik er al.. Prachtig uitzicht.. Gewoon niet te geloven dat dit zo dichtbij was.. Hier zal ik nog vaak mijn luncheke komen opeten denk ik..

Toen ik terug naar beneden aan het wandelen was reed Louise (1 van de geburen die ik eerder ontmoet had) voorbij ze was op weg naar haar vriendinnen in Stanwell park, het volgende dorpje om te gaan hiken.. ze vroeg of ik zin had om mee te gaan en sinds ik toch al men sportschoentjes aanhad stapte ik in..
Louise is de vriendin van Kurt en samen hebben ze een Hangliding bedrijfje .. Kurt komt uit Florida en is wereldkampioen Hangliding geweest.. ze vliegen altijd vanaf Bald Hill (Daar ik dit ook wel heel hard zie zitten maar het superduur is kan ik hun best wat beter leren kennen)
We kwamen aan bij een superleuk huisje vlak aan het strand en daar ontmoette ik Rebecca & Yvette 2 meisjes even oud als mezelf en echte Downie’s..
Supersociaal als ze waren was ik al meteen uitgenodigd voor allerlei van hun bezigheden o.a. surfen (iedereen maar dan ook iedereen heeft hier zijn eigen board) Ze hadden zelfs 1 extra dat ik gerust mocht lenen..
Na het hiken dat voor mij supervermoeiend was maar voor hun piece of cake :D werd ik al meteen uitgenodigd voor een filmavondje met Magic mike op het menu.. Hoewel ik die al gezien had sloeg ik dit vriendelijk aanbod om eindelijk een avond buiten Otfordbush te hebben natuurlijk niet af..
Na de leuke avond vroegen ze wat er mij t meeste dwarszat toen ik t verhaal over de spinnenfobie deed bleken zij er net zoveel bang van te hebben als ikzelf maar gewoon nooit bij stil te staan zoveel als wij toeristen dat doen..
 

Vrijdag had ik afgesproken om Tine opnieuw te ontmoeten in Sydney voor haar laatste avond.. sinds de treinen naar de bush maar tot 12 rijden mocht ik bij haar blijven slapen.. toen ik aankwam op haar appartement viel mijn mond zowat open.. Ze woonde op de 13 verdieping in een flat vlak achter Hyde park met een adembenemend uitzicht over het mooie park en in de verte kon je zelfs the opera house en het water zien.. Niet te geloven.. Het begin van een zalige avond.. Om half negen had ze met al haar Sydney vrienden afgesproken in de Opera House bar voor een laatste avondje  uit.. Ik ontmoette er al haar vrienden die voornamelijk of voor een paar jaar in Sydney woonden of ook rondtrokken.. Geen enkele echte Aussie want die vind je in de stad namelijk niet of toch weinig…
Na een superleuke avond gingen we afsluiten in ‘panckackes at the rocks’ (het oudere deel van Sydney) waar een pannenkoeken bar was die 24 op 24 open is (zoiets als Bruno’s bij ons)

Zaterdagochtend riep Tine iedereen bij elkaar van de meisjes om kleren te kiezen uit dingen die ze achterliet (een hele kleerkast vol).. Ik liet de rest van de meisjes de fashionable kleedjes etc. en ging zelf enkel voor de warme bruikbare dingen zoals een badjas (ook al is hij knalroze) en een lekker warme joggingbroek voor  ‘s nachts .. buiten dat ook nog heel bruikbare dingen als sjaals en dergelijke die in mijn ultra zomer getinte valies allemaal ontbraken.. Heel dankbaar maar ook triest nam ik afscheid Van Tine!

Maar Otford zou Otford niet zijn als ik niet natuurlijk nog 3 uur moest wachten op een trein terug naar huis .. met een rugzak vol kleren op mijn rug besloot ik me dan maar neer te planten in Hyde park waar ik aangenaam verrast werd toen ik plots een liedje van de Foo fighters heel dichtbij hoorde.. iets verder op zat een gitarist er lekker op los te spelen.. heerlijk ik ging me een ontbijtje uithalen en streek neer tussen het volk .. ideaal zo op uwe trein wachten..
Een beetje later vroeg de gitarist aan een paar van ons vanwaar we kwamen.. hij had blijkbaar heel België doorkruist en 6 jaar in Nederland gewoond dus begon fijn in het Vlaams met mij te palaveren.. Erna vroeg het meisje langs mij “So Belgium.. thats close.. I’m from Berlin..” En zo raakten we aan de praat.. na het openluchtconcertje gingen we samen Queenvictoria building bekijken en just like that weer een vriendin erbij..

Terug thuis in Otford vond ik overal maar dan ook overal vieze dode insecten zoals de meneer van de Pestcontrole had beloofd.. na een uur zoeken naar de stofzuiger  die zich volgens hun in mijn kelder bevond vroeg Gaetane of ik blind was  want dat hij hier toch recht voor mijn neus stond..
Aaah Is DAT de stofzuiger? Hier hebben ze dus stofzuigers om op uwe rug te hangen .. en zo ging ik dan maar als een echte Ghostbuster aan de slag…

X