Een laat verhaaltje

Lieve lezers,

Eerst en vooral wil ik me even excuseren voor het lange wachten dit keer.. en vermits ik nu op Sydney’s domestic Airport nog 2 uur moet wachten op mijn vlucht naar Melbourne heb ik uitgebreid de tijd om jullie weer op de hoogte te brengen van de laatste nieuwtjes.. Er zijn nu denk ik weer drie weken voorbij waarin ik nogal veel gewerkt had en weinig beleefd.. Afgelopen week zat dan weer vol avontuur.. Het weekend begon met een dagje surfles van Rebecca en Yvette.. Na ongeveer een uur gesukkel over hoe al die surfboards toch maar in dat kleine tufke te krijgen vertrokken we vol goeie moed naar een strand waar er ‘easy beginners waves’ waren maar natuurlijk tegen de tijd dat we er waren viel dit tripje weer letterlijk in het water.. Sofie haalt hare bikini boven en dan is er weer storm op komst.. Ik begon het nu wel aardig beu te worden na 8 weken nog steeds niet op t strand geweest te zijn dus besloot het weekend vrijaf te nemen om alle volgende mogelijkheden te kunnen grijpen..  Zaterdag trok ik bij een weer bewolkte lucht dan maar naar de Stad voor een sleepover bij Anika..  Savonds deden we een free-city center tour van 2h door het oude stadsgedeelte The Rocks.. Heel erg  leuk want je betaalde gewoon wat je het waard vond en als arme backpacker is dit dus niet te vet veel.. Een leuk initiatief van een echte Sydneysider die simpelweg graag de stad wilt laten zien waar hij in opgegroeid is..
Na heel wat typische oude pubs te bezoeken en te luisteren naar  anekdotes over de Britse kolonies en de ’convicts’  destijds hielden we het voor bekeken.. hierna had ik weer een prachtig ‘dinner with a view ‘vanop Anika’s appartement! Erna besloten we eindelijk het nachtleven eens te verkennen en gingen we naar een typische Backpackersbar waar we uiteindelijk een beetje de oma’s van  de club bleken.. Poepvol  jonge snotneusjes  (Raar om te zeggen dat ik daar helaas niet meer toe behoor) die rond 10h al helemaal poepeloere waren.. Mits wij allebei volledig nuchter waren was het nogal een hilarische bedoening.. we dachten het geen uur te gaan uithouden maar algauw kwamen Rebecca en haar vriendinnetjes ook ter plekke en werd het een hele leuke dansende avond.. Om 3h werd de keet zoals gewoonlijk gesloten en gingen we lekker slapen.. Ik kan maar geen genoeg krijgen van het prachtige uitzicht dus besloot ik heel vroeg op te staan voor een rooftop swim..Heerlijk zwemmen met de Sydney skyline in het oog! Ik waande me in de zevende hemel.. en deze prachtige  en zonnige dag bleef positief evolueren toen Paul het idee bracht om met zn allen naar ‘Palm beach’ te gaan.. hij pikte ons op van het station en had al 3 cappuccino’s klaar.. na een half uurtje rijden waren we terplekke en namen we de ferry naar ‘the bassin’ het begin van een nationaal park aan de overkant van het bekende home and away strand Palm beach.. Terplekke zorgde Paul voor een heerlijke steak op de BBQ .. ongelofelijk hij had aan alles gedacht..en zo hadden we een heerlijke laidback namiddag en spotte ik er ook mijn eerste walibi’s.. Na een paar uurtjes begon het natuurlijk weer lelijk te betrekken en keerde we huiswaarts.. Na dit heerlijk weekendje volgde mijn laatste drie werkdaagjes met Anaïs die tergend langzaam voorbij gingen want de arme pruts was tandjes aan het krijgen.. Geen pretje..

Vrijdag kreeg ik bezoek van Myrte het Nederlandse meisje waarmee ik de Blue mountains had bezocht.. Ze kwam bij mij logeren voor de kerstdagen en zo konden we vandaag samen naar de luchthaven vertrekken voor onze vakanties..

De eerste dag besloten we Mt. Mitchell te beklimmen.. een bergtop die uitkijkt over Stanwell park, het volgende stranddorpje na Otford.. ik wist van Rebecca en Yvette dat het een pittige wandeling was maar het uitzicht was het zeker waard.. daar gingen we dan..
Na een flinke beklimming aten we onze lunch op de top van de berg met inderdaad een prachtig uitzicht! Heerlijk genieten maar toch een beetje gek met onze kerstmuts erbij in dit warme weer.. Op onze terugweg waren we ons van geen kwaad bewust toen we een beetje afdwaalden van het pad en in een grasgebied terecht kwamen.. vrolijk taterend verstarde Myrte opeens , wees en zei “SLANG”! Zonder ook maar te kijken slaakte ik een gilletje en zette ik een spurtje in, Myrte volgde en na even uit te blazen van verschieten bleek het ook nog  de bruine slang te zijn, een van de meest giftige van de streek.. Leuk seg, dat hebben we ook alweer gezien, nuja ik heb ze niet echt gezien mits ik het meteen op lopen had gezet :D..
Na deze weer enge ervaring waren we weer aan de voet van de berg en besloten we onszelf te verwennen met een lekker ijsje want in  Stanwell Park hebben ze Belgian chocolate flavour.. dodelijk voor mij dus!  Moe maar voldaan keerden we terug naar Otford waar  we na een snelle opfrisbeurt weer vertrokken voor de Coledale Twilight markets.. Een gezellige avondmarkt ter ere van Kerst.. Erna gingen we samen met Rebecca en Yvette  de jongens in Austinmer ophalen en gingen we nog voor een leuke drink in een plaatselijke bar..

De 24ste zag de hemel er stralend uit en besloten Myrte en ik dat het nu toch eindelijk wel eens tijd werd om eens een echte strand dag in te lassen! Vermits de rest van de familie op verlof vertrok naar Tasmanië die dag had ik de auto.. enfin dat dachten we.. nee plots hadden ze de wagen toch nodig maar kreeg ik de auto van Andrew zijn broer in de plaats (gekke ozzies lenen zomaar hun wagen uit zonder boe of bah aan iedereen)
Dat bleek een  tegenvaller  van formaat te zijn want dat was een heel klein Holden wagentje (lokaal merk) nog erger als mijn tufke thuis zonder airco wat absoluut niet te genieten was op een dag als deze.. enfin toch nog altijd goed gemutst gingen we met het sjinkebakske opweg..
We besloten naar Wattamolla beach te gaan, een strand waar iedereen van de locals me al zoveel over had verteld.. het scheen een prachtig strand te zijn 28km inwaarts het Royal national park.. Het was bekend voor de mooie lagune waar je ook kon cliffjumpen..
Na het zien van enkele leuke cliffjump foto’s wou Sofie natuurlijk ook.. na een ritje van een half uur door het prachtige nationaal park kwamen we terplekke aan..
Heerlijk genieten van de zee en het strand met onze kerstmuts op het hoofd.. het bleef een beetje gek maar zo kwamen we toch een beetje in de kerststemming..
Na de middag begon het zoals gewoonlijk weer te betrekken dus besloten we snel te gaan springen en dan huiswaarts te keren.. Na veel gedoe over waar we ons het beste zoude positioneren om de jump op video te krijgen klommen we naar boven.. Eenmaal boven leek het veel enger dan verwacht… ik had mijn pas nieuwe action cam in de hand voor de beelden en we zouden elkaar om de beurt filmen met een gewone camera vanop afstand..
Na ongeveer een half uur twijfelen besloot ik dat als die kleine aboriginal kinderkes die al de hele dag aan het springen waren het allemaal konden ik het ook wel aankon! Ik had al goed uitgedokterd hoe ver ik moest springen, dat ik de knieën lichtjes moest buigen handen langs het lichaam etc.. om geen pijnlijke landing te hebben..
Press record op de action cam en daar nam ik een serieuze aanloop  zodat ik niet te dicht bij de cliff zou springen .. achteraf gebleken het slechtste plan ooit want met zo ver te willen springen was ik in de lucht naar achter gaan hellen waardoor ik in een hoek van bijna 90° op het water neerkwam volledig op mijn achterwerk.. ik voelde meteen dat dit echt niet goed was..
in een wip was ik terug boven water maar kon niet meteen naar de kant zwemmen want ik kon letterlijk mijn benen niet bewegen de eerste seconden..
 Ik hoorde de mensen in het water zeggen 'Oh man.. She’s in pain..'  en kermend probeerde ik te zwemmen..ze hielpen me naar de kant en enkele seconde later ging het beter dacht ik.. uit het water was het pijnlijk om zien hoe vuurrood mijn billekes waren.. dat zou snel beteren maar toen ik eenmaal rechtstond voelde ik pas wat er echt aan de hand was.. mn staartbeentje was ongelofelijk pijnlijk en ik kon amper gaan..

Na heel wat gejammer waren we terug in de auto.. het werd een helse rit naar huis maar vermits Myrte nog nooit in Australië gereden had moest ik wel ..maar zitten was een regelrechte hel!  Na een tergende rit naar huis  besloot ik te passen voor onze kerstavond plannen.. we zouden naar de mis gaan in Helensburg samen met de meisjes en nadien naar de lokale pub waar iedereen blijkbaar op kerstavond feest viert (hier viert iedereen kerst op kerstdag met de familie) Na wat rust en wat pijnstillers besloot ik dat het te zielig was voor Myrte om gewoon thuis in Otford te blijven op kerstdag dus gingen we toch een kort kijkje nemen in de Pub.. uiteindelijk was dit heel leuk want rechtstaan en stappen ging allemaal prima.. Zotte aussies die om 9 a 10 uur al poepeloere waren op kerstavond.. niet te geloven.. om 12 uur was het feest dan ook gedaan.. ik wisselde mijn pakjes uit aan Rebecca en Yvette in de auto en erna gingen we vrij vroeg naar bed..
kerstdag moesten we helaas onze plannen afzeggen want na een nachtje weinig slaap bleek mijn staartje toch nog pijnlijker dan verwacht..
Rustig aan die dag ons valiesje gemaakt want ik vertrok 26 december naar Melbourne en Myrte naar Tasmanië..  in de late namiddag werden we bij de jongens in Austinmer uitgenodigd voor een kerstdinner en werden we verwend door heerlijke kip in de oven, spare ribs plus nog zomaar even 5 of 6 andere Amerikaanse variëteiten..  We sloten de avond af met fruitsla en Charades games.. een uitbeeld spelletje dat hilarisch is als Engels niet je moedertaal is.. Excellent om Engelse vocabulair aan te vullen.. Na een heel erg leuke rustige avond gingen Myrte en ik terug naar Otford voor onze afgesproken Kerstskype’kes  met het thuisfront!

Diezelfde nacht vertrokken we om 5 uur s ochtends met de trein naar Sydney Airport waar we afscheid namen .. Ik zwaaide Myrte uit voor haar reis naar Tasmanië en vertrok een uurtje later met een gebroken gat op mijn eigen tiendaagse vakantie naar Melbourne!

PS: Het filmpje van mijn actioncam was dan nota bene ook nog mislukt en dat van Myrte is niet voor publicatie vatbaar mits je het ziet gebeuren en ik na afloop Myrte's ge 'whoeeehoeeeew' afblok met een teken van stop aub met filmen want ik-ben-hier-aant-sterven) :D (na een paar dagen hebben we er dan wel eens goed mee gelachen)